Στις εκλογές κρίνεται το τέλος της χώρας

Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου

Η χρεοκοπία πάνω από το κεφάλι μας

Από την Τρίτη του Πάσχα έχουμε κανονική προεκλογική περίοδο, με συγκεντρώσεις, με ομιλίες, με τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις, με κόντρες, με επιθέσεις εκατέρωθεν, αλλά και με γελοιότητες - πόσες από αυτές δεν έχουν χρωματίσει τις προεκλογικές περιόδους των τελευταίων χρόνων; Η μόνη διαφορά από το παρελθόν είναι ότι αυτή η προεκλογική περίοδος γίνεται σε συνθήκες απόλυτης κρίσης, με τις πολιτικές δυνάμεις να είναι πλήρως απαξιωμένες και αμφισβητούμενες και με τη χρεοκοπία να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι μας ως... δαμόκλειος σπάθη (που έλεγαν παλιά οι δημοσιογράφοι, αλλά δεν έκανε κανείς τον κόπο να εξηγήσει στον αναγνώστη του από πού προέκυψε ο όρος και γιατί...). Νομίζω ότι αυτές οι εκλογές θα είναι οι πιο κρίσιμες της χώρας από το '74 και μετά - από τότε θυμάμαι. Μπορεί και από πιο πριν, αλλά τότε ήμουν πιτσιρικάς, ανυποψίαστος και ως εκ τούτου αθώος...

Να προχωρήσουμε μπροστά...

Τι κρίνεται σε αυτές τις εκλογές; Το τέλος του δικομματισμού, θα απαντήσουν οι (πολλοί) εξαγριωμένοι της εποχής. Το τέλος της πολιτικής των Μνημονίων, θα απαντήσουν άλλοι. Το τέλος της κρίσης, μπορεί να πουν κάποιοι (υπερ)αισιόδοξοι. Λάθος! Τίποτε από όλα αυτά. Το τέλος της χώρας κρίνεται. Αν το σκεφτείς ώριμα το πράγμα, θα δεις ότι έχω δίκιο. Η χώρα εδώ που έχει φτάσει, μια επιλογή έχει: να προχωρήσει μπροστά. Πίσω δεν μπορεί να πάει. Πώς θα πάει μπροστά όμως; Από μόνη της; Βρέθηκε αυτόματος πιλότος για τη διακυβέρνηση μιας χώρας και θα τον θέσουμε σε λειτουργία, οπότε είμαστε οκέι; Καθαρίσαμε και δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε πλέον με οτιδήποτε; Κοιτάξτε, η τελευταία φορά που δοκιμάστηκε αυτόματος πιλότος στη διακυβέρνηση μιας χώρας ήταν όταν την είχε αναλάβει εκείνος ο... απίθανος Καραμανλής, αν θυμάστε. Με τα γνωστά αποτελέσματα, τα οποία βαριέμαι να απαριθμήσω.

Με ισχυρή κυβέρνηση

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Για να καταλήξω στην άποψη ότι η χώρα πρέπει να έχει μια κυβέρνηση. Μας αρέσει ή όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Χωρίς κυβέρνηση, και μάλιστα χωρίς ισχυρή κυβέρνηση, η χώρα θα καταστεί ακυβέρνητη. Ωραία είναι αυτά που ακούγονται περί πολυκομματικών σχημάτων που έχουν ωραίες ιδέες για τη χώρα, τους πολίτες και τη ζωή μας, αλλά υπάρχει και το σκληρό σήμερα. Αυτό που επιβάλλει στιβαρή διαχείριση. Το ποιος μπορεί να την αναλάβει, νομίζω ότι είναι το κρίσιμο για τη χώρα. Και σε αυτό θα κληθούν να απαντήσουν οι ψηφοφόροι. Όλα τα άλλα, του είδους «η κυβερνητική πρόταση της Αριστεράς», «η δημοκρατική διέξοδος στην κρίση», «το λαϊκό μέτωπο απέναντι στη βαρβαρότητα της τρόικας», μπορούν να χαρακτηριστούν με τη φράση «σε κουβέντα να βρισκόμαστε». Ή, για να το πω πιο απλά, πρόκειται για συζητήσεις μιας άλλης εποχής. Και πάντως όχι της σημερινής, που η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο...